Наречи ме Ќерка на огнот што згаснува
сите мои патишта веќе не постојат
Наречи ме Спокоен дух но немирен
јас ги носам жолтите лисја што ја носат пролетта
Се колнам ти ги свириш сите инструменти
што им ги зашија устите на Индијанците
Немаме песни ние
Носи ги телата наши крвави
на твојте оптегнати тапани
Ме нарекуваат Дете на Четвртиот свет
ме грешат за кралица
Нè дават во терпентин
па нè изложуваат како поставка
Висиме од обетките на младите и старите
закачени сребрени и златни преку градите
Ја одучивме Смртта-цицалче за крај нас да чекори
нашиот јазик е слепи звуци, неми знакови
Навахо патува со скакулецот
Навахо ја моли земјата да замре
Навахо е на гаврановото сонце крадецот
Навахо е тест за човечноста да падне
***
Инспирација беше Навахо од Масего изведена на Colors Show. Иако тој зборува за маж кој се заљубува во жена која, колку што разбрав, тргнува по погрешниот пат во животот, најверојатно и се продава за пари, песната се престори во нешто посветено на судбината на Навахо Индијанците – нивното замолчување и потоа, денешната комодификација на староседелската американска култура воопшто, во модерна, кул облека/додатоци и тврдења за индијанско потекло затоа што е ин да се биде различен и дел од маргинализирана група. Не ми беше замисла песната да се претвори во нешто олку, политичко, претпоставувам е зборот? Сепак ми се допаѓа делото на Масего и мислам дека мојава песна излезе интересна… барем се надевам дека е така.
Четвртиот свет е дел од верувањето на Навахо Индијанците за постоењето на четири света: Првиот или Мрачниот свет каде што биле создадени Првиот маж и Првата жена но каде заради темнината немало живот, Вториот или Синиот свет населен со само неколку од овдешните видови цицачи, Третиот или Жолтиот свет кој бил на југ но кој морале да го напуштат поради голема поплава и Четвртиот или Сјајниот свет кој е всушност овој свет каде се создала Смртта, годишните времиња, месечината, ѕвездите и сонцето.
Покрај На-Дене јужниот атхабаскански јазик којшто го говорат, Навахо Индијанците користат и Навахо знаковен јазик.
Пролетта 1864, околу 9.000 припадници на Навахо племето се депортирани и врз нив е извршен обид за етничко чистење. Овој настан е познат како Долгиот од, за време на кој Навахо Индијанците се присилени да изодат повеќе од 480 км. до Боске Редондо, Ново Мексико. Дел од нив умираат, дел од оние кои не можат да продолжат понатаму се егзекутирани од американските војници. Престојот, т.е. затворот таму Навахо Индијанците го нарекуваат Времето на стравувањето – во тој период владата не озбезбедува основни услови за живот, снемува храна, се шират болести, дел од луѓето измрзнуваат до смрт, дел се убиени или киднапирани за да бидат продадени како робови од непријателски племиња, војници и цивили во Боске Редондо или на патот назад до резерватот.
ненасловено дело од Мајлс Џонстон
карактероними 